Gozel bir bazar seheri idi... Yuxudan teze oyanan ata bazar gunun keyfi ile sevincek eline qazeti alib, butun gunu evde oturub dinceleceyem deye dusunurdu. Tam bunlari dusunduyu zaman otaga oglu girir ve ne vaxt kinoteatra gedeceyini atasindan sorusur. Ata ogluna soz vermisdi ki, bu bazar onu kinoya aparacaq...
Ata hec bir sey demeyib, nece kinoya getmemeyi dusunurdu. Birden aglina cox maraqli fikir gelir. Oxudugu qezete baxanda onun bir sehifesinde iri dunya xeritesi tapir. Bu zaman onu xirda-xirda hisselere bolerek, ogluna deyir:
"eger bu xeriteni yene evvelki halina sala bilsen seni kinoya aparacam.”
Ata bunu deyerken tam emin idi ki, oglu o xeriteni yiga bilmeyecek. Neinki oglu, hetta, dunyanin en bilikli cografiasunasini da getirsen yeniden o xeriteni yiga bilmez. Ancaq mocuze... Oglu 15 deqiqeden sonra otaga girir ve atasina xeriteni yigdigini deyir.
Bu zaman oglunun sozlerine inanmayan ata oz gozleri ile gormek isteyir ve o biri otaga gecerken gozlerine inanmir.
Xerite eynile evvelki kimi idi, sanki onlari hisselere ayirmamisdi. Bunu goren ata sok bir veziyyetde oglundan bu xeriteni nece yigdigini sorusur. Cavabinda ogul deyir:

"Mene verdiyin xeritenin arxasinda bir insan sekli var idi.

İNSANI DUZELTDİYİM ZAMAN DUNYA OZ-OZLUYUNDEN ARTIQ DUZELMİSH OLDU...”